Column door Gerrit-Jan uit het Broek in de Week van Losser – februari 2015
Deze week is het mijn beurt om een column te schrijven in een blad dat lang niet overal verspreid wordt binnen onze Gemeente. U heeft het echter wel ontvangen en ik maak u dan ook graag deelgenoot van mijn schrijven. 54 jaar geleden zag ik het eerste levenslicht binnen onze gemeente waar ik geboren en getogen ben. Opgegroeid op een agrarisch bedrijf midden in de natuur. Jaren lang ging dat in goede harmonie en zag je dat de ene sector de andere versterkte in haar kwaliteit. Wat toen vanzelfsprekend was lijkt nu niet meer op te gaan. Terrein beherende organisaties (TBO’s) hebben anno 2015 een andere kijk op de natuur dan de mensen die er voor zorgden dat de natuur is geworden tot wat er nu is. Mensen die opgroeiden, leefden en werkten op hun bedrijf werden in hun omgeving als bedreiging gezien voor de natuur. Managers, bestuursleden en leden van TBO’s proberen op eigen wijze via allerlei loterijen en wervingen geld binnen te halen om iets te creëren wat ver van de natuur afstaat. Natuur en bedrijfsleven kunnen niet meer door een deur terwijl het ene nog steeds niet zonder het andere kan. Wensgedachten (politiek) staan helemaal los van de realiteit en maken meer kapot dan ons lief en te herstellen is. Ook de economische crisis is hier een sprekend voorbeeld van. We zijn in een negatieve spiraal terecht gekomen. Grote supermarktketens willen de consument voor zich winnen door een moordende concurrentie aan te gaan met hun collega’s. Alles wordt tot het maximale uitgeknepen. Leveranciers en producenten ontvangen bodemprijzen voor hun producten. Vaak moet er tegen of onder de kostprijs geleverd worden. Werkgevers kunnen dan de meerwaarde die hun medewerkers leveren niet meer betalen en deze moeten dus weer de goedkoopste producten uit het onderste schap halen. Ook Gemeenten zijn hier debet aan. Als we willen dat bedrijven investeren dan moeten we de kostprijs niet onnodig omhoog stuwen. Voorbeeld: we hebben een 100 tal melkveebedrijven binnen onze gemeente met een gemiddeld quotum van 700.000 kg melk/jaar. Totaal 70.000.000 kg melk. Als de opbrengstprijs 10 ct/kg zakt door de macht van de supermarktketens en de kostprijs 10 ct/kg omhoog gaat door nodige of nog erger, onnodige maatregelen opgelegd door de overheid, is dat een verschil van 20 ct /kg. Dit x 70.000.000 = 14.000.000 €/jaar minder te investeren door deze ondernemers binnen onze Gemeente. Dit gaat direct ten koste van onze werkgelegenheid en de lonen die daar tegenover staan. Dat is iets anders dan het bedrag voor het Kulturhus waar sommigen zich zo druk over maken. Moraal van het verhaal: binnen de politiek dien je weloverwogen besluiten te nemen anders kun je beter aan de kant blijven staan.
Gerrit-Jan Uit het Broek